پالایشگاه سیراف
از دهه ۶۰ میلادی ایجاد پالایشگاه های تفکیک کننده و عریان کننده مستقل بدون تلفیق با واحدهای پتروپالایشی دیگر، در دنیا منسوخ شده است. در بحث پالایشگاه سیراف ، وزارت نفت تا ۱۲ سال بعد از تعیین سرمایه گذار، تعهد تامین خوراک طرح سیراف را بر عهده گرفته بود و قرار بر راه‌اندازی و بهره برداری این طرح در سال ۱۳۹۶ بود که در این صورت طبق تعهد وزارت نفت تنها ۵ سال امکان تامین خوراک وجود خواهد داشت. همچنین ساخت پروژه‌های پالایشی در کشور ایران زمانی بین ۶ تا ۱۰ سال به طول می‌انجامد. بر اساس مطالعات امکان‌سنجی ، طول عمر بهره برداری از پروژه‌های پتروپالایشی را حدود ۲۵ سال در نظر می‌گیرند و معمولا بعد از سال سوم تا پنجم به نقطه سربه سر می رسد.
پالایشگاه تهران
پالایشگاه تهران شرکت پالایش نفت ایرانی است ، که ظرفیت پالایش آن ۲۳۵ هزار بشکه در روز می باشد. این پالایشگاه در سال ۱۳۴۶ تأسیس شد و در حال حاضر مشتمل بر دو پالایشگاه جنوبی و شمالی است، که تأسیسات آن در جنوب تهران مستقر می باشد.
نفت خام مورد نیاز پالایشگاه تهران ب طور روزانه توسط شرکت ملی مناطق نفت‌خیز جنوب و از طریق دو خط لوله ۲۴ و ۲۶ اینچ، از میدان نفتی مارون و میدان نفتی اهواز، واقع در استان خوزستان، تأمین می‌شود. پالایشگاه تهران در حدود ۱۵٪ از ظرفیت پالایشگاهی کشور را تشکیل می‌دهد و محصولات تولیدی آن شامل؛ ۱٪ بنزین، ۱۶٪ گازوئیل، ۳۰٪ نفت گاز، ۲۱٪ نفت کوره و ۵٪ سایر فرآورده‌های نفتی می‌باشد.
کار در شرکت‌های پالایشی در صنعت نفت و گاز خطیر است و کار مستمر و شبانه روزی انجام می‌شود و روزانه ۵۳ هزار و ۵۰۰ بشکه (معادل هشت میلیون لیتر) گازوییل یورو ۴ و یور ۵ در این پالایشگاه تولید و به تهران و البرز و از خط لوله به مشهد ارسال می‌شود.
گازوییل یورو ۴ حداکثر ۵۰ پی پی ام و یورو ۵ نیز ۱۰ پی پی ام است و کل سوخت جت تولیدی در پالایشگاه تهران نیز به فرودگاه امام خمینی ارسال می‌شود.اجرایی شدن واحد کاتالیست به نفتا (سی سی آر) کیفیت بنزین به یورو ۵ تبدیل می‌شود ، حجم تولیدی نیز به ۸.۵ میلیون لیتر می‌رسد.
پروژه احداث پالایشگاه تهران
پروژه احداث پالایشگاه تهران ، از سال ۱۳۴۴ توسط شرکت ملی نفت ایران آغاز گردید و این پالایشگاه در سال ۱۳۴۶ تکمیل و راه‌اندازی شد. ظرفیت اسمی پالایشگاه تهران در سالهای نخست، معادل ۸۵ هزار بشکه در روز بود، که طی اصلاحات فرآیندی انجام شده در سال ١٣۵۵ ظرفیت تولید فرآورده‌های نفتی آن به ۱۲۰ هزار بشکه در روز افزایش یافت. روند روبه رشد مصرف فرآورده‌های نفتی در کشور و تأمین سوخت بازار داخلی، ساخت و راه اندازی پالایشگاه دوم با ظرفیت اسمی ۱۰۰ هزار بشکه در روز را ایجاب کرد، که در پی آن در سال ۱۳۸۲ با انجام برخی تغییرات، ظرفیت اسمی این پالایشگاه نیز به ۱۱۰ هزار بشکه در روز افزایش یافت.
لزوم طرح بازسازی پالایشگاه تهران
افزایش ظرفیت پالایشی (مجموعاً به ظرفیت ۳۷۰ هزار بشکه در روز نفت خام و میعانات گازی) و برخورداری از مزایای انعطاف‌پذیری در خوراک پالایشی و افزایش سهم فرآورده‌های سبک باارزش و سهم بازار
تبدیل تمام خوراک به محصولات سبک و با ارزش و بدون تولید نفت کوره (افزایش ۱۲ میلیون لیتر بنزین یورو و ۵ میلیون لیتر گازوییل)
امکان صادرات کلیه فراورده‌های تولیدی براساس آیین‌نامه وزارت نفت
دسترسی سریع و آسان به اسکله صادراتی
برخورداری از مزایای قانون حمایت از توسعه صنایع پایین‌دستی نفت خام و میعانات گازی با استفاده از سرمایه‌های مردمی، با توجه به صراحت قانون و آیین‌نامه اجرایی مربوطه به اولویت بالای دریافت تسهیلات تأمین منابع مالی و تسهیلات تنفس خوراک صندوق توسعه ملی از سوی طرح‌های ساحلی و اختصاصاً طرح پالایشی فراگیر سیراف
امکان اجرای طرح ارتقا و کاهش نفت کوره تولیدی پالایشگاه تهران در سیراف
مشکلات عدیده توسعه و اجرای طرح ارتقا و کاهش نفت کوره در تهران با توجه به مسائل زیست محیطی، امنیتی و مکانی (قرار گرفتن پالایشگاه در مجاورت منازل مسکونی و پایتخت کشور و همچنین نزدیکی آن با گسل زلزله ری و تهران)
افزایش قدرت چانه‌زنی و کسب مزیت رقابتی پالایشگاه و تمایز آن با توجه به زنجیره ارزش در بخش بالادستی نفت‌خام و گاز کشور توأمان
استفاده بهینه ار منابع مالی شرکت
صرفه اقتصادی مناسب طرح