قرارداد-های-نفتی-کیان-پترولیوم
12
فروردین

اصول قراردادهای نفتی

قرارداد-های-نفتی-کیان-پترولیوم
قرارداد-های-نفتی-کیان-پترولیوم

قراردادهای نفتی

قسمتی از رژیم کلی نفت است که بر منابع هیدروکربوری کنترل دارد و حقوق و وظایفی برای شرکتهایی که خواهان کشف و استخراج منابع هستند، تعریف می کند. صنعت نفت و گاز از جمله صنایع سرمایه بر جهان است که معمولاً دولتها به تنهایی از عهده تامین منابع مالی توسعه این صنعت برنمی آیند.

بنابراین کمپانی های بزرگ نفتی جهان از دیرباز حضور گسترده ای در بخشهای مختلف صنعت نفت و گاز کشورهای تولید کننده داشته اند. به طور کلی اصول حاکم بر قراردادها فارغ از نوع قرارداد است که در اغلب قراردادهای نفتی حال حاضر جهان مورد توجه واقع می شوند.

پیش از انعقاد قرارداد، مراحلی تحت عنوان چگونگی نحوه اعطا قرارداد مطرح و پس از آن برای عقد قرارداد های نفتی نکات دیگری در نظر گرفته می شود؛ نوع نفت خام و گاز و نحوه دستیابی به آنها، عمر پروژه های نفتی و گازی، قیمت منابع هیدروکربوری، تکنولوژی، مناسبات سیاسی و قوانین حاکم بر کشورهای صاحب ذخایر نفتی و گازی از جمله عواملی است که ممکن است شکل خاصی از قرارداد را ایجاد کند.

قرارداد های خشکی و دریا

عملیاتهای نفت و گاز به دو دسته خشکی و دریا تقسیم می شوند. قرارداد های نفتی نیز با توجه به این دو گروه تقسیم بندی می شوند. عملیاتهای خشکی به مجموعه عملیاتهایی اطلاق می شوند که روی خشکی انجام می شوند درحالیکه عملیاتهای دریایی در دریا و در میان بستر آبها انجام می شوند. عملیاتهای دریایی از عملیاتهای خشکی به دلیل نوع تجهیزات و ساختمان مورد نیاز حفاری گرانتر و  حفاری در آبهای عمیق از حفاری در قسمتهای کم عمق مشکل تر است، چراکه از نظر فنی بنا کردن سکوها بسیار سخت تر است.

در اینگونه قرارداد های نفتی با اعمال مشوقهای مالی (به طور مثال کاهش مالیات) برای این عملیاتها و مراحل تولیدی که پیچیده تر، ریسک پذیرتر و هزینه برتر برای پیمانکار است، انگیزه هایی برای عقد قرارداد ایجاد می کنند. فرق بین عملیاتهای متعارف و غیرمتعارف نفت و گاز به روش سهولت و دشواری و هزینه های همراه با استخراج هیدروکربورها برمی گردد.

استخراج نفت از منابع متعارف برای چاه های مرسوم نفتی بکار می رود و نامتعارف برای منابعی که تنها با روشها و تکنولوژی های نوین که اجازه دسترسی به ذخایر غیرقابل دسترس تر می دهند، مانند، نفت شیل و نفت ماسه بکار می رود. منابع گازی متعارف معمولاً منابعی هستند که گاز آنها در سازندهای صخره ای (سنگی ) به تله افتاده اند و برای استخراج آسان است و نامتعارف، در بستری از شن و ماسه هستند. تولید از منابع گازی نامتعارف، به تازگی به دلیل پیشرفت سریع تکنولوژی رشد زیادی داشته است.

قیمتها قرارداد های نفتی

منابع نفتی و گازی همیشگی نیستند، بلکه تجدیدناپذیر هستند. بنابراین اصولاً تصمیم گیری در مورد عمر پروژه های نفتی و گازی قسمت کلیدی در قرارداد های نفتی است که قرار است بنا شوند.

معمولاً عمر پروژه را از ابتدا تا انتها تحت عنوان مراحل ذیل در نظر می گیرند: اکتشاف: پیداکردن منابع در مرحله اول توسعه: توسعه زیرساخت های منابع نفتی تولید: هیدروکربور هایی که کشف شده اند تولید می شوند تخلیه: وقتی منابع تمام می شوند و میادین تخلیه می شوند