گریس یک روان کننده جامد یا نیمه جامد است که به عنوان پراکندگی عوامل ضخیم کننده در یک روان کننده مایع تشکیل می شود. گریس معمولاً از صابونی امولسیون شده با روغن معدنی یا گیاهی تشکیل شده است.
ماده گریس، جامد یا نیمه جامد است که از مشتقات نفتی و صابون (یا ترکیب چند صابون) با یک پارکننده یا بدون پارکننده (پرکننده ها) ، ایجاد شده و کاربرد ویژه مصر خاص است.
ماده اصلی آن جامد یا نیمه جامد است که از ترکیب یک پارکننده (ضخیم کننده) در داخل روغن ساخته شده است. دیگر موادی که به خاصیت آن بیفزاید امکان پذیر است همچنین ممکن است بکار گرفته شود.
روان پزشکی ماده ای است که در ساختار آن از پرکننده استفاده می شود تا بتواند در قطعات متحرک تحت فشار قرار گیرد و تحت تأثیر جاذبه یا فشار کارکردن از قطعه جدا نشود.
ویژگی مشترک گریس ها
از ویژگیهای مشترک گریسها این است که آنها گرانروی اولیه بالایی دارند که با اعمال برش ، قطره می زند تا اثر یک یاطاقان روانکاری روغن با گرانروی تقریباً یکسان روغن پایه مورد استفاده در گریس را بدهد. به این تغییر ویسکوزیته ، نازک شدن برش گفته می شود. گریس، گاهی اوقات برای توصیف مواد روانکاری استفاده می شود که به سادگی جامدات نرم یا مایعات با ویسکوزیته بالا هستند ، اما این مواد خاصیت رقیق کنندگی برش که از ویژگی های گریس کلاسیک است را نشان نمی دهند. به عنوان مثال ، ژله های نفتی مانند وازلین به طور کلی در چربی ها طبقه بندی نمی شوند.
گریس ها در مکانیزم هایی استفاده می شوند که فقط به ندرت روان می شوند و در جایی که روغن روان کننده در جای خود باقی نمی ماند. آنها همچنین به عنوان آب بند برای جلوگیری از نفوذ آب و مواد غیر قابل تراکم عمل می کنند. یاتاقان های روغنی دارای روغن دارای ویژگی اصطکاک بیشتری هستند زیرا ویسکوزیته بالایی دارند.
تاریخچه
تصور می شود که گریس مربوط به اوایل مصر یا روم با ترکیب آهک و روغن زیتون تهیه شده باشد. آهک مقداری از تری گلیسیرید را تشکیل می دهد که از روغن تشکیل شده و یک چربی کلسیم می دهد. در اواسط قرن نوزدهم ، صابون ها به طور عمدی به عنوان مواد غلیظ کننده به روغن اضافه می شدند. در طول قرن ها ، همه نوع مواد به عنوان گریس استفاده شده اند.
خواص گریس
گریس در محیط زیست جامد یا نیمه جامد است. گریس ها بر اساس میزان گرانروی به ۹ گرید گوناگون تقسیم بندی بندی شده اند. نامگذاری گریس های ۶ گروه اطلاعاتی را در صورتی که با حروف و اعداد مشخص شود مشخص کنید.
نوع کاربردی گریس
مواد اضافی بکار رفته (در صورت استفاده)
نوع روغنهای پایه سنتتیک (در صورت استفاده)
گرید گریس
حداکثر دمای مجاز عملیاتی
حداقل دمای مجاز عملیاتی
گریس از مخلوط یک غلیظکننده (صابون فلزی) با یک روانساز (روغن) ساخته شده است. در عوض هیدروکربن سازنده روغن به میزان قابل توجهی بیش از ۳۰ اتم کربن لازم است.
نحوه تولید
برای تهیه گریس، آغاز صابون فلزی نیاز به ترکیب آمینواسید و قلیای فلزی (لیتیم ، سدیم یا کلسیم) است که تهیه شده و سپس در دستگاه مخصوص ، روساز به آن اضافه می شود. معدنی بنتونیت برای تغذیه استفاده کنید.
کاربرد های گریس
از گریس، برای روانشناسی جاهایی استفاده کنید که روانکر مکرر توسط روانساز وجود دارد یا وجود ندارد یا مقرون به صرفه نیست. (مانند قطعات متحرک جلوبندی خودرو) گریس ها بر روی خلاف روغن های وظیفه خنک کنندگی و پاک سازی هستند که نمی توانند انجام دهند.
بیش از حد محرکه بدون استفاده از گریس قابل استفاده نیست. هر چند گریس در مقابل سایر روانگردانها از مقدار کمتری استفاده می کند ولی جایگاه آن دارای قدرت بالایی است و جایزه قابل قبول با مواد دیگر نیست. مهمترین موارد مصرف گریس به شرح زیر است:
- تعداد دفعات روانکاری با گریس در مقایسه با روغن کمتر بوده و این امر باعث کاهش هزینه و تعمیرات می‌شود. این مسئله در شرایطی که دسترسی به ماشین آلات سخت باشد یک مزیت محسوب می‌شود مانند موتورهای نصب شده بر روی سقف‌ها، خطوط محرکه، بلبرینگ‌های غیرقابل دسترس و نظایر آن.
- گریس، به عنوان یک مانع برای ورود گرد و خاک یا خروج برخی مواد از ماشین آلات عمل می‌کند.
- روانکاری با گریس در آب بندی قطعات و کاربرد کاسه نمدها و نظایر آن با هزینه کمتری انجام می‌شود. کاسه نمدهای آب بندی شده به وسیله روغن به دلیل تولید اصطکاک بیشتر با قطعات، نیروی بیشتری را به هدر می‌دهند.
- در مقایسه با روغن، گریس برای مدت بیشتری روانکاری را ادامه می‌دهد. برخی گریسها طوری ساخته شده‌اند که به صورت آب بندی در قطعه باقی مانده و طول عمر آن با قطعه یکی است.
- زمانی که از قطعه ای استفاده نشود و روانکار آن خارج شود، برای پیشگیری از زنگ زدگی قطعه ، از گریس استفاده می‌شود.
- برخی از گریسها مشکل روانکاری در مجاورت با آب را حل کرده‌اند.
- تعدادی از گریسها اصطکاک کمتری را در زمان شروع دستگاه ایجاد می‌کنند.
- گریس، مانند یک لایه نرم بین قطعات قرار گرفته و باعث کاهش صدا و ارتعاش و کارکرد روان در برخی دستگاه‌ها مانند چرخ دنده‌های بزرگ می‌شود.
- گریس در دستگاه‌هایی که در فشار زیاد، دمای بالا، شرایط سخت عملیات، سرعت پایین و شوکهای مداوم کار می‌کنند و یاتاقان‌هایی که گردش محوری آنها به‌طور مرتب معکوس می‌شود بهتر عمل می‌کند.
- در جایی که ماشین آلات به شدت خوردگی و سایش داشته باشند، گریس در بیشتر موارد کاربرد بهتری دارد.
- بیشتر گریسها در دماهای متغیر کاربرد وسیعی دارند ولی بیشتر روغنها دارای دمای کارکرد معینی هستند.
- در طراحی بوشها و یاتاقانهای ماشین آلات، گریس نسبت به روغن نقش مؤثرتری داشته و عناصر تشکیل دهنده آن را ساده می‌کند. به‌طور کلی استفاده از روغن برای این منظور هزینه بالایی را به خود اختصاص می‌دهد.
محدودیت استفاده از گریس
۱. خنک کنندگی ضعیف
سفتی گریس ها باعث می شود این روانکارها نتوانند با استفاده از همرفت، حرارت را پراکنده کنند. هدایت گرمایی گریس ها نیز از روغن کمتر است به همین دلیل انتقال حرارت توسط گریس ها کمتر انجام می شود.
۲. مقاومت در برابر حرکت
در هنگام شروع کار ماشین، گریس ها در مقایسه با روغن ها، مقاومت بیشتری در مقابل به حرکت در آمدن قطعات از خود نشان می دهند. به همین دلیل این روانکارها برای کاربردهای با گشتاور پایین/ سرعت زیاد، مناسب نمی باشند. مقدار تنش لازم برای چیره شدن بر این مقاومت اولیه را با نقطه تسلیم می شناسند.
۳. تعویض مشکل تر
چه در مرحله خارج کردن گریس کارکرده و چه در گریس کاری مجدد دستگاه ، تعویض گریس نسبت به روغن ها سخت تر انجام می شود.این در حالی است که مقدار دقیقی از گریس را نیز نمی توان به راحتی اندازه گرفت.