تاریخ آخرین بروزرسانی: ۲۳ام فروردین ۱۴۰۰
هیدروکربن سنگین
در فرآیندهای انتقال گاز به مایعات (GTL) ، گاز طبیعی به یک مایع سنگین هیدروکربن تبدیل شده و به مصرف کنندگان منتقل می شود.
فناوری تبدیل گاز طبیعی به مایعات کاربرد هیدروکربن سنگین جدید نیست. در مرحله اول ، متان با بخار مخلوط می شود و با استفاده از یک فناوری کاتالیزور مناسب ، توسط یکی از تعدادی از مسیرها به سینگاها یا گاز مصنوعی (مخلوط مونوکسید کربن و هیدروژن) تبدیل می شود(کشاو و باسو ، ۲۰۰۷). سپس این سینگها با استفاده از فرآیند Fischer-Tropsch (FT)(با حضور یک کاتالیزور) یا یک روش اکسیژن رسانی (مخلوط کردن سینگاها با اکسیژن در حضور یک کاتالیزور مناسب) به مایع تبدیل می شوند.مایع تولید شده می تواند یک سوخت مایع باشد ، معمولاً یک موتور سوختگی تمیز (syncrude) ، یا روان کننده ، کاربردهای هیدروکربن سنگین ؛ آمونیاک ، متانول ، جایگزین LPG یا برخی از پیش سازهای تولید پلاستیک ،
کاربرد های هیدروکربن سنگین
به عنوان مثال ، اوره ، دی متیل اتر (DME) یا مواد اولیه مواد شیمیایی و کاربرد هیدروکربن سنگین مزایای زیست محیطی محصولات GTL در حال سوختن تمیز نشان داده شده است که در بهبود کیفیت هوا در شهرها نسبت به سوختهای حمل و نقل پالایشگاهی پتانسیل دارد.
با این حال ، در تجزیه و تحلیل چرخه کامل ، سوختهای GTL به طور قابل توجهی از سوختهای پالایشگاهی فراتر نمی روند زیرا عملکرد گیاهان GTL باعث انتشار قابل توجهی می شود.
مشکل در درجه اول با راندمان انرژی پایین تولید سینگاها و راندمان کم کربن فرآیندهای تبدیل مانند FT است (O’Rear و Goede ، ۲۰۰۷). پیشرفت های فناوری برای بهبود هزینه سرمایه و منافع زیست محیطی مورد نیاز است.
محصولات نهایی ممکن شامل کاربرد هیدروکربن سنگین نفت سفید ، نفتا ، متانول ، دی متیل اتر ، الکل ، واکس ، دیزل مصنوعی و بنزین است که آب یا دی اکسید کربن به عنوان محصول جانبی تولید می شود.