هیدروکربن سبک
هیدروکربن سبک
هیدروکربن سبک یا نفتا ها کاملاً قابل اشتعال هستند ،اما به خودی خود مواد منفجره نیستند.با این حال ، سبکترها بسیار ناپایدار هستند و بخارهای آنها هنگام مخلوط شدن با هوا در نسبت مناسب برای احتراق کامل ، بسیار انفجاری هستند.نگه داشتن آنها در هر چیزی جز مخازن مهر و موم شده مهر و موم شده از مواد غیر قابل نفوذ در روغن هیدروکربن سبک و بخارات آنها بسیار دشوار است.هیچ چیز به اندازه چوب متخلخل به اندازه طبیعی چوب آنها را نگه نمی دارد ، و بیشتر آنها را در قوطی های قلع بسته محکم قرار می دهند.قوطی هایی که این روغن ها را در خود جای داده اند و باقیمانده های کوچکی در آنها باقی مانده است ، به احتمال زیاد حاوی مخلوطی انفجاری از بخار هوا و هیدروکربن سبک هستند.
کاربرد ها
با این وجود هیدروکربن سبک می توانند برای مصارف نورپردازی در دستگاههایی که بطور خاص برای تبدیل آنها به بخار طراحی شده اند ، مورد استفاده قرار بگیرند. حالت دوم وقتی که در مناطق مناسب با هوای معمولی مخلوط می شود بسیار انفجاری است ،اما بدون شک ایمن ترین عامل روشنایی است که تا به امروز مشاهده شده ایمنی در استفاده از وسایل مناسب برای مصرف آن است. هر گاه این روغن های هیدوکربن سبک لیودروهربن برای مصرف در لامپ ها مورد استفاده قرار گیرند ، از نظر ماهیت باید خطر بزرگی داشته باشد. لامپ تا حدی پر شده وجود دارد ، فضای باز آن پر از بخار و ارتباط با هوا خارجی و شعله در نزدیکی مخلوط هیدروکربن سبک انفجاری است که ناگزیر باید گاهاً تشکیل شود.اگرچه ممکن است معافیت های زیادی از فاجعه وجود داشته باشد ، اما همیشه در چنین مواردی خطر فوری وجود دارد ، و اگرچه مقالات دائماً تلفات جدی ناشی از دلایل ساکی را به ما می دهند ، اما بسامد آن ها آنقدر ما را غافلگیر نمی کند ، زیرا دور نیستند با در نظر گرفتن ویژگی روغنهای هیدروکربن سبک که تا حد زیادی به عموم مردم ساده لوح فروخته می شوند ، مکرر می شوند.
هیدروکربن ها را می توان به عنوان سوخت و روان کننده ها و همچنین مواد اولیه برای تولید پلاستیک ها، الیاف، لاستیک ها، حلال ها، مواد منفجره و مواد شیمیایی صنعتی به کار برد. مقادیر بالایی از هیدروکربن به عنوان سوخت برای احتراق، به ویژه در کاربردهای گرمایشی و سوخت موتور استفاده می شود. اجزای اصلی گاز طبیعی متان و اتان هستند. با پنتان، هیدروکربن های به اشباع رسیده وارد محدوده دمای اتاق می شوند. این باعث می شود آنها به عنوان حلال های آلی، پاک کننده ها و سوخت های حمل و نقل مفید باشند. بنزین برای موتورهای احتراق داخلی در خودروها، کامیون ها، تراکتورها، چمنزارها و غیره، بصورت خواص احتراق نسبت به اکتان رتبه بندی می شود. این در واقع ترکیبی از هیدروکربن های مایع است که گستره آن از هگزان تا دکان ادامه می یابد. هیدروکربن های نسبتا بزرگتر به عنوان نفت سفید، سوخت جت ، سوخت دیزل و روغن گرمایش شناخته می شوند و نیز مولکول های هیدروکربن بزرگتر به عنوان روغن های روان کننده و روغن های گریس استفاده می شوند.
با توجه به اینکه بسیاری از مشتقات شیمیایی و سوخت های پر مصرف از نفت خام بدست می آیند ، گاهی این ماده حاوی درصد بیشتری از یک محصول خاص ، وزن مخصوص ، گرانروی و چگالی بوده که در نمونه های بعدی یا خروجی چاه های دیگر متفاوت است ( عواملی که به تعریف نفت سبک ، سنگین ، ترش و شیرین یا چاه های پیر و جوان منتهی می شود ) ؛ در نتیجه چنانچه این مواد که در پالایشگاه تصفیه شده و به زیرمجموعه های مختلفی تقسیم می شوند دارای هیدروکربن های C5 تا C12 یا همان گروه های آلکان ، آلکن و سیکلو آلکان به انضمام حضور همیشگی اوکتان ها باشند ، به عنوان هیدروکربن سبک یا بنزین شناخته می شوند . در ادامه گفتنیست که بنزین با تقطیر نفت خام تولید شده و با داشتن هیدروکربن سبک (هیدروکربن هایی با 5 تا 8 اتم کربن در هر مولکول) آماده مصرف در موتورهای نرخ اوکتان پایین می شوند .
0 دیدگاه