تقریباً امروزه هرچه روان کننده در گیاهان استفاده می شود، به عنوان یک روغن پایه شروع به کار کرده و مده والیه آن روغن‌پایه بوده است. انستیتوی نفت آمریکا (API) روغن های پایه را به پنج دسته طبقه بندی کرده است سه گروه اول از روغن خام نفت تصفیه می شوند.
در اینجا می‌توانید پیش بینی اوپک برای کاهش تقاضای نفت را مشاهده کنید.
در اینجا می‌توانید تغییر روند در مصرف نفت را مشاهده کنید.
روغنهای پایه گروه IV، روغنهای کاملا مصنوعی (پلی آلفاولفین) هستند. گروه روغنهای V برای همه روغنهای پایه دیگری است که در گروه های I تا IV وجود ندارد. قبل از افزودن تمام مواد افزودنی به مخلوط، روغن های روان‌کننده به عنوان یک یا چند گروه از این پنج گروه API شروع می شوند.
گروه روغن پایه اول
روغنهای پایه گروه I در کمتر از ۹۰ درصد اشباع ، بیشتر از ۰ درصد گوگرد و با دامنه شاخص ویسکوزیته ۸۰ تا ۱۲۰، طبقه بندی می شوند. دامنه دما برای این روغنها از ۳۲ تا ۱۵۰ درجه فارنهایت می‌باشدذ. روغن پایه گروه I حلال هستند و همچنین تصفیه شده ، که فرآیند تصفیه، روند پیچیده‌ای ندارد و ساده است. به همین دلیل ارزان ترین روغنهای پایه در بازار هستند.
گروه دوم روغن پایه
روغنهای پایه گروه II بیش از ۹۰ درصد اشباع شده و کمتر از ۰۳/۰ درصد گوگرد و با شاخص ویسکوزیته ۸۰ تا ۱۲۰ تعریف می شوند. آنها اغلب توسط هیدروکراکینگ تولید میشوند ، که فرآیند پیچیده تری نسبت به آنچه برای روغنهای پایه گروه I استفاده می‌شود، دارد.
آنجا که تمام مولکولهای هیدروکربن این روغنها اشباع شده اند، روغنهای پایه ‘گروه II دارای خواص آنتی اکسیداسیون بهتری نسبت به گروه یک هستند. آنها همچنین در مقایسه با روغنهای پایه گروه I رنگ واضح تری دارند و البته به طبع قیمت بیشتری خواهند داشت. هنوز هم، روغنهای پایه گروه II امروزه در بازار بسیار رایج شده اند و قیمت آنها بسیار نزدیک به روغنهای گروه I میباشد.
گروه سوم روغن پایه
روغنهای پایه گروه III نیز بیش از ۹۰ درصد اشباع شده و کمتر از ۰۳/۰ درصد گوگرد و شاخص ویسکوزیته بالای ۱۲۰ دارند. این روغنها حتی بیشتر از روغنهای پایه گروه II تصفیه می شوند و به طور کلی هیدروکرراک می شوند (فشار و گرمای بالاتر). این فرایند طولانی تر برای دستیابی به روغن پایه خالص تر طراحی شده است.
اگرچه تمامی گروه روغنهای پایه استفاده شده در صنعت از روغن خام ساخته شده است، اما روغنهای پایه گروه دوم در بعضی مواقع به عنوان هیدروکربن‌های سنتز شده نام برده و توصیف می شوند. مانند روغن های پایه گروه II، این روغن ها نیز شیوع بیشتری در بازار و مصرف کنندگان دارند.
گروه چهارم روغنهای پایه
روغنهای پایه گروه IV، پلی آلفاولفین‌ها (PAO) می‌باشند. این روغنهای پایه مصنوعی از طریق روندی به نام سنتز ساخته می شوند. آنها دامنه دمایی بسیار گسترده تری دارند و برای استفاده در شرایط جوی سخت یعنی سرمای شدید و گرمای زیاد بسیار مناسب می‌باشند.
گروه پنجم روغنهای پایه
روغنهای پایه گروه پنجم به عنوان سایر روغنهای پایه طبقه بندی می شوند، از جمله این روغنها سیلیکون، استر فسفات، پلی آلکیلن گلیکول (PAG)، پلی الاستر، بیولوبس و غیره. این روغنهای پایه در بعضی مواقع با سایر منابع پایه و مواد پایه در مرحله سنتز مخلوط می شوند تا خواص روغن را افزایش دهند. به عنوان مثال می توان روغن کمپرسور پایه (PAO) را نام برد که با پلی الاستر مخلوط می‌شود.
استرها از روغن پایه گروه V متداول هستند که در فرمولاسیون های مختلف روان کننده به کار می‌روند. این کار برای بهبود خواص روغن پایه موجود استفاده می شوند. روغن های استر می توانند در دماهای بالاتر کاربردی تر باشند و حتما می‌دانید چرا؟
این افزایش ناخالصی‌ها باعث میشوند این نوع روغنها در مقایسه با روغن پایه مصنوعی (PAO) قدرت بازدارندگی بالاتری را فراهم می‌کنند ، که به نوبه خود باعث افزایش تحمل کردن این روغن ها می‌شود.
در اوایل دهه ۱۹۹۰، انستیتوی نفت آمریکا سیستمی را برای توصیف انواع روغن پایه اجرا کرد.
روغن های پایه گروه یک، روغن های پایه قدیمی می‌باشند. منظور از قدیمی یعنی با فرایند و سنتز سنتی تولید میشوند. که بوسیله یک فن آوری تصفیه حلال استفاده می‌شود و برای حذف ساختارهای شیمیایی ضعیف تر یا عوامل بد (مانند ساختارهای حلقه ای، ساختارهای با پیوندهای دوتایی) از روغن خام جد می‌شود. پالایش حلال، فناوری و پروسه‌ای اولیه ای بود که در پالایشگاه های ساخته شده بین سالهای ۱۹۴۰ و ۱۹۸۰ مورد استفاده قرار گرفت. از این منظور قدیمی توصیف می‌شود.
روغن های پایه به طور معمول دارای شاخص ویسکوزیته (VI) از ۹۰ تا ۱۰۵ هستند. روغنهای پایه اغلب به عنوان شاخص ویسکوزیته بالا (HVI) شناخته می شوند.
این شاخص به میزان تغییر ویسکوزیته با درجه حرارت متغییر مربوط می شود، یعنی اینکه در دمای بالاتر چقدر رقیق می شود و در دمای پایین غلیظ می شود. روغن پایه گروه I متداول ترین نوع مورد استفاده برای روغن های صنعتی هستند ، اگرچه به طور گسترده‌ای بیشتر از روغن های پایه گروه دوم استفاده می شود.
روغن های پایه گروه دوم با استفاده از فرایند تصفیه آب برای جایگزین کردن پروسه تصفیه حلال سنتی ایجاد میشوند. در این روند از گاز هیدروژن برای حذف اجزای نامطلوب از روغن خام استفاده می شود. این منجر به ایجاد یک روغن پایه شفاف و بی رنگ منجر می‌شود که با ساختارهای کمی گوگرد ، نیتروژن ارایه میشوند.