آرگون یک عنصر گازی بی رنگ ، بی بو ، بی اثر تشکیل می دهد که تقریباً یک درصد از جو زمین را تشکیل می دهد و از این طریق با استفاده از کسری برای استفاده در لامپ های برقی ، لامپهای فلورسنت و لوله های خلاء رادیویی و به عنوان سپر گازی بی اثر در جوشکاری قوس بدست می آید.
آرگون محلول تقریباً با محلول اکسیژن دارد و ۲ برابر برابر محلول در آب ازت است. عدد اتمی این عنصر ۱۸ است و نماد عنصر در ابتدا فقط “A” بود اما این نماد در سال ۱۹۵۷ به “Ar” تغییر یافت. جدول جدول تناوبی و طبقه بندی عنصرآرگون عناصر را می توان با توجه به حالات بدنی آنها (ایالات ماده) طبقه بندی کرد.
گاز ، جامد یا مایع. این عنصر یک گاز است. آرگون به عنوان عنصری در بخش “گازهای شریف” طبقه بندی می شود که می تواند در گروه ۱۸ جدول تناوبی قرار داشته باشد. اصطلاح “گاز شریف” از واژه آلمانی آلمانی قدیم Edelgas از “edili” به معنی “نجیب” گرفته شده است.
نام “گازهای نجیب” الهامی است به قدیمی ، به همین ترتیب “فلزات نجیب”. فلزات نوبل شامل طلا ، نقره و پلاتین بودند و به دلیل ارتباط آنها با اشرافیت به این اصطلاح معروف بودند. این نام از واژه یونانی “argos” به معنای غیرفعال سرچشمه گرفته است. عنصرآرگون توسط سر ویلیام رمزی در سال ۱۸۹۴ کشف شد.
مشخصات آرگون
انحلال‌پذیری آرگون در آب، تقریباً مشابه اکسیژن است. در هر دمایی، بی‌رنگ، بی‌بو، غیرآتش‌گیر و غیر سمّی است. آرگون در شرایط معمول، واکنش شیمیایی انجام نمی‌دهد و هیچ ترکیب شیمیایی پایدار تأیید شده‌ای در دمای اتاق، شکل نمی‌دهد. در سال ۲۰۰۰ پژوهش‌گرانی از دانشگاه هلسینکی، نخستین مشاهده تشکیل ترکیب شیمیایی توسط آرگون را گزارش دادند. در این پژوهش، ماده آرگون فلوروهیدرید (HArF) ساخته شد که در دمای پایین‌تر از ۱۷ کلوین پایدار بود. بر پایه محاسبات نظری، پیش‌بینی می‌شود که بعضی از ترکیبات شیمیایی دارای آرگون می‌توانند در شرایط معمول، پایدار باشند. ولی تاکنون روشی برای تولید این ترکیبات ارائه نشده‌است.