پلی پروپیلن نساجی
پلی پروپیلن هموپلیمر پر کاربردترین نوع پلی پروپیلن است. PPH سفت تر و قوی تر از کوپلیمر است و می تواند در محدوده دمای ۰ تا ۸۰ درجه سانتیگراد به عمل آید. از مقاومت شیمیایی خوبی برخوردار است و همچنین با رنگ طبیعی سازگار است. PPH در رنگهای طبیعی، سفید و سیاه و به شکل میله، ورق، نوار و فیلم موجود است. این دستگاه را می توان با تجهیزات معمولی ماشینکاری کرد.
هموپلیمر PPH از نسبت مقاومت به وزن بالایی برخوردار است و نسبت به کوپلیمر سفت تر و قوی تر است. این خواص همراه با مقاومت شیمیایی و جوش پذیری خوب، این ماده را به عنوان یک ماده قابل اطمینان در بسیاری از سازه های مقاوم در برابر خوردگی تبدیل می کنند.
پلی پروپیلن (پلی پروپیلن نساجی) یک ماده اقتصادی است که ترکیبی از خواص عالی فیزیکی ، مکانیکی ، حرارتی و الکتریکی را که در هیچ ترموپلاستیک دیگری یافت نمی شود، دارا است. در مقایسه با پلی اتیلن سنگین یا سبک، از مقاومت در برابر ضربه کمتری برخوردار است، اما از مقاومت بیشتری در برابر دما و استحکام کششی بالاتری برخوردار است.
کاربرد های پ پ نساجی
- دستگاه های پروتز
- آبکاری
- اجزای پمپ
- مخازن ذخیره سازی
- بدنه سوپاپ
- پردازش و ذخیره سازی مواد شیمیایی
- تجهیزات پزشکی
- واشر
استفاده از عوامل تقویت کننده باعث بهبود خواص حرارتی و مکانیکی بخصوص استحکام و مدول آن می شود:
میزان پرکننده و تقویت کننده ها را تا حد ۵۰% و حتی بیشتر به آمیزه این پلاستیک می توان اضافه کرد.
۱. پلی پروپیلن تقویت شده با تالک به میزان ۱۰-۴۰% موجب افزایش سختی آن می شود.
۲.پلی پروپیلن را می توان تا ۴۰% با الیاف شیشه تقویت کرد, این عمل باعث بالا رفتن استحکام و مدول کششی, خمشی, کاهش شدید خزش و بهبود اغلب خواص مکانیکی آن می شود، اما به میزان چشم گیری از مقاومت در برابر ضربه آن را کاهش می دهد, این فرایند زمانی تحقق می یابد که از یک اتصال دهنده مناسب برای ایجاد چسبندگی خوب و مناسب بین الیاف شیشه و PP استفاده شود.
اگر قطعه ساخته شده از نوع PP خالص تحت تنش خمشی قرار گیرد,خصوصا اگر میزان بار وارده متوسط باشد, نمونه به سرعت رفتار خزشی از خود نشان می دهد, بنابراین برای چنین مصارفی این نوع از PP توصیه نمی شود, در حالی که تقویت شده آن با الیاف شیشه حتی تحت بارهای زیاد هم خزش از خود نشان نمی دهد.
۳.قبلا به PP مقداری لاستیک بیوتیل و یا لاستیک های دیگری مانند EPDM به میزان ۱۰-۳۵% اضافه می کردند تا باعث کاهش شکنندگی آن ها شود ولی هم اکنون با فرایند کوپلیمریزه کردن PP شکنندگی آن را کم می کنند.
پارچه پلی پروپیلن یک عبارت استفاده شده جهت توصیف هرگونه محصول نساجی است که از طریق پلیمر ترموپلاستیک پلی پروپیلن استخراج می شود. این نوع از پلاستیک، بخشی از گروه پلی الفین است که کریستالی جزئی و غیرقطبی محسوب می گردد. پلی پروپیلن بعد از پلی اتیلن، دومین پلاستیک متداول استفاده شده در جهان است و معمولا در بسته بندی و انواع دیگر کالاهای مصرف کننده و صنعت از آن در تولید منسوجات استفاده می شود.
این نوع از پلاستیک در اصل توسط شرکت آمریکایی فیلیپس پترولیوم در سال ۱۹۵۱ توسعه پیدا کرد. دو شیمیدان به نام های رابرت بنکس (Robert Banks) و جی پل هوگن (J Paul Hogan) تلاش کردند تا گازوئیل را از طریق پروپیلن استخراج نمایند، اما در این فرآیند به صورت اتفاقی توانستند تا پلی پروپیلن را کشف کنند. زمانیکه تصور می شد که این آزمایش با شکست روبه رو شده است، سریعا تشخیص داده شد که این ترکیب جدید دارای پتانسیلی همانند پلی پروپیلن است که می تواند در بسیاری از کاربردها مورد استفاده قرار گیرد.
با این وجود در ۱۹۵۷ بود که پلی پروپیلن (پلی پروپیلن نساجی) به ماده ای مناسب برای تولید انبوه تبدیل شد. در سال ۱۹۵۴، شیمیدان ایتالیایی به نام جولیا ناتا (Giulio Natta) و همکارش موفق شدند تا این ماده را به پلیمر تک آرایش (isotactic polymer) تبدیل نمایند و شرکت ایتالیایی مونته کاتینی (Montecatini) سریعا به تولید این ماده برای اهداف تجاری و استفاده کاربران مشغول گردید. پلی پروپیلن در اصل تحت نام تجاری Moplen وارد باز گردید و این نام هنوز یک نشان تجاری ثبت شده از شرکت LyondellBasell محسوب می شود. با این وجود، معمولا پیدا کردن این ماده تحت نام های پلی پروپیلن یا کوتاه شده آن، یعنی پلی پرو (polypro) آسان تر است.